Көктем лебі
Көктем лебі
Ұрғылап омырауын тас жағаға,
Буырқанып шашты өзен ақ көбігін.
Айдынында би билер ақ шағала,
Көтеріп көктем лебі шат көңілін.
Естисің небір күміс үнді,
Сыңғырлап сықылықтап қыздар -дағы.
Көресің сұлулықты, ай мүсінді,
Жайнайды қырдың гүл-гүл қызғалдағы.
Табиғат сілкіп тастап сән кемесін,
Қарашы гүл жайнаған нәрлі өңірге.
Қалайша құс қаңқылдап, қыз күлмесін,
Сезімнің сиқыры енсе әр көңілге.